Vietnam

Xin Chào!

We zijn nu al weer iets meer dan 2 weken in Vietnam, en het bevalt me eigenlijk heel erg goed. Van veel mensen heb ik negatieve dingen gehoord in Vietnam, maar zelf ervaar ik hier het meeste eigenlijk heel positief. Helaas is het iets duurder dan Thailand, vooral omdat het ons telkens niet lukt om een goedkoop hostel of guesthouse te vinden, maar in ruil daarvoor slapen we telkens in een mooie hotelkamer (die eigenlijk ook vaak maar 4 tot 8 dollar per nacht kost). Ook het eten is hier echt super lekker, vooral in Hoi An.

Onze Vietnam reis zijn we begonnen in Hue. Deze stad ligt in centraal Vietnam en was vroeger de keizerlijke hoofdstad. Tijdens de Vietnam oorlog is hier zwaar gevochten en is de stad voor het grootste deel vernietigd, maar er zijn nog wel wat ruïnes van te zien. Deze hebben we de dag nadat we aankwamen direct bekeken te voet. Constant werden we achtervolgd door motor-taxi of cyclo-taxi’s. “YOU YOU YOU TAXI TAXI?!??!?!?!” ze wilden maar niet echt begrijpen dat we toch echt liever alles lopend deden.  

De tweede dag wilden we de tombes die iets verder bij de stad vandaan liggen bekijken. Ons eerste plan was om weer op de fiets te gaan, maar het miezerde nog al en een Vietnamese raadde ons een motor-tour aan. 10 dollar voor een hele dag achterop de motor rondrijden, inclusief de gidsen. Dit hebben we dus gedaan en het was echt super. We reden mooi over kleine wegen en konden alles om ons heen goed bekijken omdat we zelf niet hoefden te besturen. Als eerste zijn we gestopt bij de Japanse brug. Hierbij zat ook een museum waar te zien was hoe rijst verbouwd en verwerkt wordt. Een oud vrouwtje gaf ons een demonstratie van ieder werktuig. Op het laatst zat ze aan een tafel met wat vreemd uitziende vruchten en bladeren. Ze smeerde een wit goedje op een blad en rolde daar een oranje vruchtje in en gaf het aan mij. Ze beeldde uit met haar handen (sprak geen woord Engels) dat ik het op moest eten. Ik heb het maar gewoon gedaan zonder bij na te denken. Het smaakte echt smerig en ik kreeg het ook niet weg, heb er zowat een halve minuut op lopen kauwen tot er alleen een stukje hout over bleef en een ranzige smaak in mn mond en keel. Toen gaf ze me een spiegeltje aan en zag ik dat mn hele mond oranje was gekleurd, ik weet nog steeds niet wat het was maar die smaak is de hele dag nog in mijn mond blijven hangen :p

Verder hebben we verschillende tombes bekeken en vroegere verblijfsplaatsen van bijvoorbeeld de harem van de vroegere keizer. Alles zag er nog heel mooi uit, vaak ook heel groot. Ook zijn we nog bij een pagoda geweest waar ook de auto ten toon werd gesteld waarbij een monnik zich in Saigon op een druk kruispunt vrijwillig in brand heeft gestoken, uit protest tegen de discriminatie tegen het buddhisme.

 Behalve de tombe’s zijn we ook naar een heuvel met bunkers uit de American war/ Vietnam oorlog geweest.

 

Helaas heeft het de hele dag gemiezerd en wat geregend, maar toch een lekker dagje gehad, veel gezien. En we mochten god zij dank een prachtige bordeaux rode regenponcho lenen.

 

De dag er na zijn we doorgereisd naar Hoi An. Hoi An is ook al een stad met veel oude gebouwen en staat net als Huè op de Unesco lijst. Wat voor ons vooral reden was om hier naartoe te gaan zijn de vele tailor shops die Hoi An heeft. De straten zijn er vol mee, winkels waar je kleding op maat kan laten maken. De avond dat we aankwamen zijn we direct naar zo’n winkel toe gegaan om wat uit te zoeken. Ik wilde sowieso een spijkerbroek omdat het onmogelijk is voor mij om er een in een normale winkel te vinden hier. Al die kleine Aziatische maatjes… Verder heb ik nog 2 jurkjes genomen en een zomerjas. Loes is ook voor een jurkje en een spijkerbroek gegaan. Ons plan was om relaxed op het strand te liggen bakken tot onze kleding binnen 2 a 3 dagen klaar zou zijn, maar helaas was zat het weer ook in Hoi An niet echt mee. Als Hollanders hebben we ons door het weer niet tegen laten houden om naar het strand te gaan, maar zonnebaden was er helaas niet bij.

 

We zijn iets langer in Hoi An gebleven dan eigenlijk nodig was, dit was omdat ik de 14de jarig was, en we niet op mijn verjaardag de hele dag in de bus wilden zitten. We hebben het dus in Hoi An gevierd. Helaas niet zo gezellig als normaal thuis, met familie en vrienden etc. maar gelukkig was Loes er en hebben we het met zijn tweeën toch erg leuk gemaakt. We hebben een soort feestje gehouden op de hotelkamer wat heel leuk was, hierna wilden we uitgaan. Tegenover het hotel zat een club dus dat was lekker makkelijk. Rond 12 uur zijn we naar de club gegaan, toen we binnenkwamen knalde onze oren al zowat uit elkaar van de harde muziek. Het was echt niet normaal, ik hou zelf best van harde muziek, maar dit sloeg echt alles. Omdat we al binnen waren hebben we maar een belachelijk duur biertje besteld, maar we kregen hem amper weg omdat onze slokdarm half werd afgesloten door de bass. Na ons biertje zijn we direct weggevlucht, kan je wel nagaan hoe hard de muziek moet zijn geweest aangezien Loes en ik toch normaal de laatste zijn die de kroeg verlaten..

 

Na Hoi An waren we echt toe aan zon zee en strand en besloten we om naar Mui Ne te gaan. Opnieuw in een slaapbus, deze keer hadden we wel een goede plek, gingen we verder richting zuid Vietnam. Helaas was de buschauffeur vergeten om in Mui Ne een stop te maken en belandde we in Ho Chi Minh City (Saigon). Een heel eind van waar we eigenlijk wilden zijn. We accepteerden het maar en zijn een nacht in Saigon gebleven, waar we nog 2 Nederlandse meisjes ontmoet hebben waar we gezellig wat mee gegeten en gedronken hebben. De Nederlandse meisjes reisden heel zuidoost Azië door, alle landen gingen ze af. Ik werd er wel een klein beetje jaloers op dat zij echt alles te zien kregen, maar ze deden het op een heel andere manier als dat wij dat doen, waardoor de jaloezie iets minder werd. Ze reisden echt zonder risico’s te nemen en gingen telkens voor de meest toeristische plekken ook omdat ze beidden geen Aziatisch eten aten en dus telkens op zoek moesten naar restaurants met westers eten. Een beetje saai dus, en wat is nou een reis zonder risico’s..  De volgende dag zijn we in een mini van naar Can Tho gegaan in de Mekong Delta. Een van de vreemde dingen die me opgevallen is aan de Mekong Delta is dat bij veel huizen in de achtertuin een aantal graven zijn. Blijkbaar wordt overleden familie gewoon in de achtertuin begraven.

 

We zijn direct de volgende ochtend om 5.30 in een klein bootje met een Vietnamees vrouwtje naar de floating markets gegaan, waar Can Tho om bekend staat. Omdat het op dat moment nog donker was heb ik er niet echt rekening mee gehouden om me in te smeren met zonnebrand crème en ben hierdoor verschrikkelijk verbrand die dag… Maar wel eindelijk zon dus!

 

’s Middags hebben we een motorcycle gehuurd en hebben we beide een kleine rugzak ingepakt om 3 dagen de Mekong Delta te verkennen. Het verkeer in Can Tho was echt gekkenhuis. Ik ben best een beetje trots op mezelf dat ik met mijn rijangst ons toch veilig naar onze eerste bestemming heb weten te rijden. Wat is het druk op de weg in Vietnam! Alles lijkt wat door elkaar te rijden, soms haalde een tegenliggende bus zomaar iemand in waardoor hij recht op ons af reed en we hem nog maar net konden ontwijken. Het eerste kwartier vond ik het echt dood eng, maar daarna alleen maar super leuk, heerlijk om op 2 wielen te rijden. En met zijn 2en op 1 motor is toch een stuk gezelliger want we konden gewoon lekker door praten. Het verkeer begon ook wat te wennen, alles is hier misschien wel veel drukker en chaotischer, maar iedereen houd elkaar goed in de gaten. De enige regel is eigenlijk gewoon proberen om tegen niemand aan te rijden. In Nederland zou het verkeer helemaal ontregelen al maakt iemand een vreemde manoeuvre, maar in Vietnam past iedereen zich er gewoon op aan.

 

De eerste nacht hebben we een ‘home-stay’gedaan. We hebben geslapen in een groot huis van een Vietnamese familie die op de bovenverdieping van hun huis een aantal slaapkamers gemaakt hebben voor toeristen. Het huis was in een heel klein dorpje in een prachtige omgeving.

 

De volgende dag zijn we voor de Aziatische look gegaan en hebben we mondkapjes gekocht, omdat op de motor je toch op een eind wel last krijgt van al die uitlaatgassen en stof in je gezicht. We hebben weer een flink eind afgelegd en hebben weer super veel gezien onderweg. De omgeving was heel mooi, wel vlak maar met veel rijstvelden.  

 

De dag erna heb ik tegen Loes gezegd dat zij maar moest rijden omdat dat toch wel bij de Vietnam experience hoort, om door het drukke verkeer op een motor te zijn geweest. Na al zo’n groot stuk zelf te hebben gereden, had ik niet verwacht dat ik het achterop zitten ZO eng zou vinden. Het eerste deel achterop durfde ik zowat niet te bewegen zo eng. Na een tijdje was ik er gelukkig wat aan gewend en kon ik mooi foto’s en filmpjes maken van de omgeving. Ondertussen zijn we weer terug in het hotel, aan het bijkomen van onze motor tocht.

 

Wat we hebben gehoord van mede reizigers over dat Vietnamese zo onaardig zijn, hebben we zelf gelukkig nog maar weinig meegemaakt. De meeste mensen hier zijn juist heel aardig en begroeten je vrolijk op straat, ook de kinderen zijn allemaal heel lief en vinden het geweldig als ze een paar woordjes in Engels tegen je kunnen zeggen; “HELLOOOO WHAT IS YOUR NAAMMEEEE??” roepen ze regelmatig naar ons, heel schattig. Misschien dat er een groot verschil zit in hoe mensen zijn in Noord Vietnam en in Zuid Vietnam, we hebben natuurlijk het hele noorden overgeslagen omdat we anders te veel tijd kwijt zouden zijn aan reizen.

 

Morgen vertrekken we weer terug naar Ho Chi Minh City (Saigon) om daar de tét/ lunar new year te vieren. Ik ben echt benieuwd, dit is het grootste feest dat er is in Vietnam. Het is het chinese Nieuwjaar en tegelijk iedereens verjaardag er bij. Tijdens dit feest wordt iedereen een jaar ouder. In Hoi An hebben we al veel van de voorbereidingen kunnen zien, 10 dagen voor de Tét stonden er voor vele huizen en winkels een tafel vol met eten, sigaretten en een varkenshoofd. Dit om de overleden familieleden op te roepen om samen met hen de Tét te vieren. Verder zijn overal stalletjes die rood-goude versiering verkopen en zijn alle Vietnamesen bezig met huizen schoonmaken en nieuwe kleding kopen om helemaal klaar te zijn voor het grote feest. Ik heb me een beetje verdiept in hoe het feest in elkaar zit, en wat de do’s en dont’s zijn, dit zijn er echt héél veel.. De Vietnamesen zijn behoorlijk bijgelovig. Je mag bijvoorbeeld niet vloeken of slechte dingen zeggen tijdens de Tét, er wordt ‘lucky money’ aan kinderen gegeven, alles wat geleend is moet worden teruggebracht en schulden moeten worden afgelost, het huis mag niet geveegd worden anders veeg je misschien het geluk weg en er worden cadeaus aan elkaar gegeven, maar deze moeten wel van de juiste soort zijn. Er zijn ‘lucky-gifts’ en ‘unluky-gifts’. Een feest met veel regeltjes dus. Het feest duurt ook meerdere dagen. Ik ben echt heel benieuwd naar het feest, het wordt immers het jaar van de draak!!

Nieuwjaar in Laos!

Gelukkig Nieuwjaar allemaal nog!! Hoe hebben jullie het gevierd?  Veel vuurwerk en oliebollen waarschijnlijk? ;)

Loes en ik hebben Nieuwjaar gevierd in Vang Vieng (Laos), helaas geen oliebollen, appelflappen en vuurwerk, maar wel veel alcohol en feestvierende mensen. De sfeer was niet te vergelijken met Nieuwjaar in Nederland, we waren natuurlijk niet met familie of vaste vrienden, daardoor voelde het iets eenzamer dan andere jaren, maar dit hadden we van te voren al wel geaccepteerd. Natuurlijk vonden we het ook niet erg om het dit jaar eens in de hete zon te vieren in plaats van in de kou. 

Vang Vieng is een dorpje dat voor zover we konden zien er enkel is voor de toeristen. Het plaatsje is volgebouwd met guesthouses, restaurants, barretjes en een aantal toeristische winkels, verder is er niets. Wat ook erg opviel is dat in sommige cafés of restaurants mushroom shakes en opium op het menu staan! Ik dacht eerst dat zal wel nep zijn, maar er schijnen toch echt paddo’s in die shakes te zitten, heb verschillende mensen gezien die helemaal van de wereld waren.   

De reden waarom mensen naar Vang Vieng gaan, is het ‘tuben’ ; in een binnenband op de rivier dobberen, dit wordt daar iedere dag gedaan. Vanaf ongeveer 12 uur ’s middags vertrekken de eerste tuk-tuk’s volgeladen met feestgangers al richting een aantal Km stroom opwaarts.  De hele dag door is langs de rivier feest, aan beide kanten van de rivier zijn barretjes, waar je dan naar toe kan dobberen of gewoon naar toe kan zwemmen. Sommige barretjes hebben er ook nog een kabelbaan bij of een hoge toren waar je van af het water in kan springen.

Het tuben was echt een van de meest bizarre feesten waar ik ooit ben geweest, je kijkt echt je ogen uit naar wat er allemaal gebeurd, mensen zien er gek uit, doen idiote dingen en op bepaalde liedjes doet iedereen het zelfde dansje. Er zijn ook mensen die weken in Vang Vieng blijven hangen en zo goed als iedere dag gaan tuben. Helaas kon ik door het water geen camera mee nemen..

Zelf zijn Loes en ik 1 dag gaan tuben. We hebben alleen geen tube genomen, maar zijn gewoon gaan zwemmen, hoef je in ieder geval niet die grote verantwoordelijkheid voor de tube te dragen! Ik denk dat we al binnen een half uur doorweekt waren omdat de mensen met wie we waren met buckets water begonnen te gooien, maar dat was niet erg, het was super warm die dag en we hebben kletsnat in de zon staan dansen.

Na een tijdje zijn we naar de volgende bar gezwommen, waar de constructie stond waar je van af kon springen, Loes ging eerst en vond het super, daarna ben ik er van af gesprongen, ik weet precies hoe hoog het was, maar het voelde zooo onnatuurlijk om er af te springen, ik had misschien ook niet eerst naar beneden moeten kijken, maar het voelde net als zelfmoord ofzo om van zo’n hoogte af te springen. Je zweefde ook echt een stuk door de lucht wat wel echt heel cool was, maar de klap op het water daar na! Ik weet niet hoe ik terecht ben gekomen maar toen ik het water uit kwam had ik een bloedneus en vreselijke pijn aan mn billen en benen, ben er misschien iets te lomp van af gesprongen. Heb hierdoor ook mijn stuitje gekneusd, slik al de hele week pijnstillers en heb er nog steeds pijn van.. Maar gelukkig die dag zelf nog gewoon door kunnen feesten, alcohol verdoofd goed! Ben maar niet meer van de kabelbaan af gegaan, dit durfde ik niet meer aan.

De wc’s langs de rivier waren echt de meest smerige die ik ooit gezien heb. Het waren allemaal hurktoiletten, die je niet kan doorspoelen, dit moet je doen met een emmertje water dat er naast staat. Veel toiletten waren al onbruikbaar omdat ze helemaal verstopt en volgelopen met ranzigheid waren. De wc ruimtes zelf waren 4 planken bij elkaar getimmerd en de deur kon vaak ook niet op slot. Ook de vloeren zagen er niet uit, en dan was het ergste nog dat we op blote voeten waren, geen pretje dus. Op een end ben ik maar gewoon wat verder van de rivier afgelopen de bosjes in, wat al veel mensen deden omdat dat toch echt een stuk frisser is, ik zag alleen niet zo goed waar ik liep en kwam vast te zitten in een prikkeldraad hekje, waardoor ik er nu weer een paar lelijk uitziende schrammen op mijn been bij heb. Ik probeer ze netjes te verzorgen want hier genezen wondjes heel slecht, Loes had een klein sneetje op haar vinger, dat ondertussen een gat geworden is en alleen maar erger lijkt te worden.

Tegen 18.00 zijn we teruggegaan richting Vang Vieng, we waren nog al laat waardoor we met nog maar een klein groepje langs de rivier liepen. Ineens voelde ik heel licht iets langs mijn zij en besefte eigenlijk direct dat mijn tasje weg was, hoe helder na al die buckets drank! Achter me zag ik een Lao-man lopen en ben direct naar hem toe gegaan om te vragen of hij mijn tasje had gezien, hij zij van niet maar ik zag al dat hij hem in zijn handen had en sprak hem er op aan. Een beetje beteuterd heeft hij mijn tasje gelukkig wel teruggegeven, alles zat er nog in. Ik was er echt pissig over, hij had hem gewoon los gesneden!

’s Avonds zijn we naar een bar gegaan in het dorp, het was behoorlijk rustig omdat veel mensen al zo lam waren van het tuben, dat ze al naar bed waren. Veel mensen hebben het dus niet eens gehaald tot het nieuwe jaar. Het stelde ook niet zo veel voor, er werd niet eens afgeteld tot 12 uur en ook vuurwerk hebben we niet gezien. Opeens beseften we dat het twaalf uur was maar we wisten het ook niet helemaal zeker, het was heel onduidelijk. Ik heb het zelf volgehouden tot 1 uur ’s nachts, toen ben ik weer teruggegaan naar het guesthouse waar ook al veel mensen in bed lagen.

De dag na oud en nieuw wilden Loes en ik het iets rustiger aan doen, veel mensen gingen gewoon weer tuben, maar wij zijn naar een grot gegaan. De weg er naar toe was prachtig! Maar heel hobbelig, en met mijn gekneusde stuitje echt een hel op de houten bank in de tuk-tuk. Gelukkig was de grot echt mooi en groot, vond het heel spannend om er zo door heen te lopen in het donker. We hadden maar 1 zaklamp en als die uit was zag je echt niets meer. Soms voelden we wat tikken tegen onze benen maar daar besteedden we niet zo veel aandacht aan, tot we zagen wat voor beestjes het waren die telkens tegen ons aan sprongen: een soort kruising tussen een spin en een sprinkhaan, ik heb geen flauw idee wat voor beest het was maar het zag er eng uit! En ik haat al spinnen en ook sprinkhanen, kan je nagaan wat ik van deze mutant vond.. Loes had er gelukkig niet zo veel moeite mee, maar ik wilde toen eigenlijk zo snel mogelijk weer weg ;).

Het weekend Vang Vieng was heel gezellig, we hebben in een dormitory room geslapen en veel mensen leren kennen van over de hele wereld; Zweden, Engeland, Australië, Korea, Ierland…  Het tuben is echt een aanrader en als je van feestjes houd moet je daar echt een keer heen. Ik heb er wel van genoten maar helaas lagen mijn gedachten dat weekend wel vaak ergens anders waardoor ik niet optimaal kon genieten. Had wat slecht nieuws gehad en ook is mijn oma is overleden op oudejaarsdag, ik zat dus niet helemaal in de stemming.

Voordat we naar Laos gingen, hoorden we van veel mensen dat Laos eigenlijk het zelfde is als Thailand. Zelf vind ik echt grote verschillen zitten tussen beide landen, we zijn dan maar in 3 plaatsjes geweest natuurlijk dus ik weet niet hoe het in de rest van Laos is, maar van wat we gezien hebben loopt Laos een stuk achter op Thailand. De wegen zijn veelal onverhard waardoor alles stoffig is, de wegen die verhard zijn, zijn verschrikkelijk slecht, overal gaten in de weg. In de bus of auto wordt je alle kanten op geslingerd zulke diepe gaten zitten er in de weg. Ook loopt er allerlei vee langs de straat, of gewoon midden op de weg, wat we in Thailand niet gezien hebben. Soms maakte de auto waar we dan in zaten uit het niets een slinger, om blijkbaar weer een koe te ontwijken. In Thailand zijn mensen vaak ook erg rustig en beleefd, in bussen is het stil of wordt rustig tegen elkaar gesproken, wanneer er ergens voor gewacht moet worden staan mensen netjes in de rij. In Laos is dit wel anders, mensen schreeuwen tegen elkaar op straat en in de bus, ook bij de grensovergang naar Vietnam toen we moesten wachten om uitgestempeld te worden, was er geen rij maar gewoon en horde mensen die bij elkaar aan het voordringen was en als eerste aan de beurt probeerde te zijn, vaak ook door wat geld in het paspoort er bij te stoppen, want zo corrupt zijn ze hier wel. Ze probeerden ons ook aan te praten dat de stempel niet gratis was en dat we in dollars moeten betalen, die we van hen weer konden kopen voor een veel te hoog bedrag. Dit hebben we natuurlijk niet gedaan (we hadden verdomme al $45 voor het visum betaald!!) en inderdaad hoefden we helemaal niet te betalen. Toen we echt bij de grens naar Vietnam waren, en we door de douane gecontroleerd moesten worden, stond er wel een nette rechte rij, maar je moest wel goed oppassen want zodra je een gat in de rij liet vallen, kroop er weer iemand bij je voor. Ik heb er een paar keer wel iets van gezegd, maar de mensen vonden dat alleen maar grappig.

Na Vang Vieng zijn we met een minivan naar Luang Prabang gegaan. Dit plaatsje staat ook weer op de UNESCO lijst. We hebben er veel goede dingen over gelezen en gehoord, het moest echt prachtig zijn. Het plaatsje ziet er erg Frans uit, veel mooie en grote huizen. Jammer genoeg hebben we in Luang Prabang niet veel gezien, en hebben we half het gevoel alsof we er voor niets zijn geweest. We zijn beide namelijk ziek geworden, Loes was erg verkouden en had een keelontsteking, ik had veel last van koorts. We hebben dus vooral rustig aan gedaan en in bed gelegen. Het enige dat we daar gedaan hebben is ons Visum voor Vietnam aangevraagd, waar we drie dagen op moesten wachten. Na die drie dagen zijn we met de bus weer terug naar Vientiane gegaan, wat echt een helse rit was ook omdat we nog steeds ziek waren, maar ook omdat we achterin de bus geplaatst werden, waar de stoelen kapot waren en we niet konden slapen of lezen omdat de bus zo vreselijk hobbelde.  We waren van plan om direct vanaf Luang Prabang naar Hué(Vietnam) te gaan, maar alleen het korte stuje LP-Vientiane duurde al 12 uur, we hebben dus eerst nog overnacht. We waren ook echt uitgeput na de reis.

De dag er na zijn we in een slaapbus (een bus met bedjes er in) vertrokken richting Vietnam. Wéér werden we achterin de bus geplaatst, waar we met zijn 5en naast elkaar zouden moeten gaan slapen, ik lag gezellig naast een vreemde Lao-man, die direct als een blok in slaap viel maar af en toe rochelend begon te hoesten. We lagen allemaal echt dicht op elkaar en de bus reed geregeld over hobbels waardoor we een stuk naar voren schoven. Ook werden te pas en te onpas de lichten aan gezet. Het was echt weer een helse busrit. De bus werd ‘VIP-bus’ genoemd, maar we voelden ons alles behalve VIP’s. Ook de wc aan boord die ons beloofd was, ontbrak. Ik was zelf ook nog steeds ziek en heb me echt vreselijk gevoeld tijdens die reis. Heb ook amper geslapen. Één opluchting: we waren om 11.30 op onze eindbestemming in plaats van 16.00 waar we ons op hadden voorbereid. Evengoed een reis van 18 uur gehad weer.

Van Vietnam hebben we nog niet heel veel gezien, we zijn vanmiddag net aangekomen en echt kapot van onze reis. We hebben een heel mooie hotelkamer voor een bedragje van $6 per persoon en zijn de hotelkamer nog amper afgeweest. Morgen gaan we natuurlijk de stad bekijken, die heel mooi moet zijn (staat óók al op de UNESCO lijst!)

Het weer hier is helaas wat minder dan we gewend zijn, we zitten vlak bij het strand dus ik zag het al voor me; lekker een dagje relaxen aan zee, maar helaas het regent en het is ook nog eens koud. We slapen onder twee dekens!! Maar volgens een local kan het weer heel erg verschillen van dag tot dag, dus wie weet toch nog een strand dagje van de week.

Ik ben echt heel erg benieuwd naar Vietnam, heb er super veel zin in. Heb al veel over Vietnam gehoord, onder andere dat Vietnamese mensen heel onaardig kunnen zijn tegen toeristen, niet te vertrouwen zijn, dat er veel diefstal voor komt en natuurlijk dat ze er katten en honden eten. Maar ik hoop dat het heel erg meevalt.. Dat we nu in een communistisch land zitten hebben we ook wel gewerkt, facebook is namelijk geblokkeerd… L Heel soms werkt het ineens wel, maar de meeste van de tijd niet. Ook geen foto’s deze keer, sorry, maar het internet hier is echt vreselijk..

Ik wil jullie nog even om een gunst vragen; als ik terug kom halverwege maart ga ik eerst weer bij mijn ouders wonen, prima voor een tijdje maar ik wil daar na graag weer op mezelf. Ik heb besloten om in plaats van in Leeuwarden, verder te gaan studeren in Amsterdam (wel weer dezelfde opleiding). Ik weet dat het bijna onmogelijk is om een kamer te vinden in Amsterdam dus vandaar dat ik nu al een beetje daar mee begin. Daarom dat ik aan jullie wil vragen om mij daar een beetje mee te helpen, kennen jullie iemand in Amsterdam die een kamer vrij heeft tegen de tijd dat ik weer terug ben? Echt alle tips zijn welkom!