Xin Chào!
We zijn nu al weer iets meer dan 2 weken in Vietnam, en het bevalt me eigenlijk heel erg goed. Van veel mensen heb ik negatieve dingen gehoord in Vietnam, maar zelf ervaar ik hier het meeste eigenlijk heel positief. Helaas is het iets duurder dan Thailand, vooral omdat het ons telkens niet lukt om een goedkoop hostel of guesthouse te vinden, maar in ruil daarvoor slapen we telkens in een mooie hotelkamer (die eigenlijk ook vaak maar 4 tot 8 dollar per nacht kost). Ook het eten is hier echt super lekker, vooral in Hoi An.
Onze Vietnam reis zijn we begonnen in Hue. Deze stad ligt in centraal Vietnam en was vroeger de keizerlijke hoofdstad. Tijdens de Vietnam oorlog is hier zwaar gevochten en is de stad voor het grootste deel vernietigd, maar er zijn nog wel wat ruïnes van te zien. Deze hebben we de dag nadat we aankwamen direct bekeken te voet. Constant werden we achtervolgd door motor-taxi of cyclo-taxi’s. “YOU YOU YOU TAXI TAXI?!??!?!?!” ze wilden maar niet echt begrijpen dat we toch echt liever alles lopend deden.
De tweede dag wilden we de tombes die iets verder bij de stad vandaan liggen bekijken. Ons eerste plan was om weer op de fiets te gaan, maar het miezerde nog al en een Vietnamese raadde ons een motor-tour aan. 10 dollar voor een hele dag achterop de motor rondrijden, inclusief de gidsen. Dit hebben we dus gedaan en het was echt super. We reden mooi over kleine wegen en konden alles om ons heen goed bekijken omdat we zelf niet hoefden te besturen. Als eerste zijn we gestopt bij de Japanse brug. Hierbij zat ook een museum waar te zien was hoe rijst verbouwd en verwerkt wordt. Een oud vrouwtje gaf ons een demonstratie van ieder werktuig. Op het laatst zat ze aan een tafel met wat vreemd uitziende vruchten en bladeren. Ze smeerde een wit goedje op een blad en rolde daar een oranje vruchtje in en gaf het aan mij. Ze beeldde uit met haar handen (sprak geen woord Engels) dat ik het op moest eten. Ik heb het maar gewoon gedaan zonder bij na te denken. Het smaakte echt smerig en ik kreeg het ook niet weg, heb er zowat een halve minuut op lopen kauwen tot er alleen een stukje hout over bleef en een ranzige smaak in mn mond en keel. Toen gaf ze me een spiegeltje aan en zag ik dat mn hele mond oranje was gekleurd, ik weet nog steeds niet wat het was maar die smaak is de hele dag nog in mijn mond blijven hangen :p
Verder hebben we verschillende tombes bekeken en vroegere verblijfsplaatsen van bijvoorbeeld de harem van de vroegere keizer. Alles zag er nog heel mooi uit, vaak ook heel groot. Ook zijn we nog bij een pagoda geweest waar ook de auto ten toon werd gesteld waarbij een monnik zich in Saigon op een druk kruispunt vrijwillig in brand heeft gestoken, uit protest tegen de discriminatie tegen het buddhisme.
Behalve de tombe’s zijn we ook naar een heuvel met bunkers uit de American war/ Vietnam oorlog geweest.
Helaas heeft het de hele dag gemiezerd en wat geregend, maar toch een lekker dagje gehad, veel gezien. En we mochten god zij dank een prachtige bordeaux rode regenponcho lenen.
De dag er na zijn we doorgereisd naar Hoi An. Hoi An is ook al een stad met veel oude gebouwen en staat net als Huè op de Unesco lijst. Wat voor ons vooral reden was om hier naartoe te gaan zijn de vele tailor shops die Hoi An heeft. De straten zijn er vol mee, winkels waar je kleding op maat kan laten maken. De avond dat we aankwamen zijn we direct naar zo’n winkel toe gegaan om wat uit te zoeken. Ik wilde sowieso een spijkerbroek omdat het onmogelijk is voor mij om er een in een normale winkel te vinden hier. Al die kleine Aziatische maatjes… Verder heb ik nog 2 jurkjes genomen en een zomerjas. Loes is ook voor een jurkje en een spijkerbroek gegaan. Ons plan was om relaxed op het strand te liggen bakken tot onze kleding binnen 2 a 3 dagen klaar zou zijn, maar helaas was zat het weer ook in Hoi An niet echt mee. Als Hollanders hebben we ons door het weer niet tegen laten houden om naar het strand te gaan, maar zonnebaden was er helaas niet bij.
We zijn iets langer in Hoi An gebleven dan eigenlijk nodig was, dit was omdat ik de 14de jarig was, en we niet op mijn verjaardag de hele dag in de bus wilden zitten. We hebben het dus in Hoi An gevierd. Helaas niet zo gezellig als normaal thuis, met familie en vrienden etc. maar gelukkig was Loes er en hebben we het met zijn tweeën toch erg leuk gemaakt. We hebben een soort feestje gehouden op de hotelkamer wat heel leuk was, hierna wilden we uitgaan. Tegenover het hotel zat een club dus dat was lekker makkelijk. Rond 12 uur zijn we naar de club gegaan, toen we binnenkwamen knalde onze oren al zowat uit elkaar van de harde muziek. Het was echt niet normaal, ik hou zelf best van harde muziek, maar dit sloeg echt alles. Omdat we al binnen waren hebben we maar een belachelijk duur biertje besteld, maar we kregen hem amper weg omdat onze slokdarm half werd afgesloten door de bass. Na ons biertje zijn we direct weggevlucht, kan je wel nagaan hoe hard de muziek moet zijn geweest aangezien Loes en ik toch normaal de laatste zijn die de kroeg verlaten..
Na Hoi An waren we echt toe aan zon zee en strand en besloten we om naar Mui Ne te gaan. Opnieuw in een slaapbus, deze keer hadden we wel een goede plek, gingen we verder richting zuid Vietnam. Helaas was de buschauffeur vergeten om in Mui Ne een stop te maken en belandde we in Ho Chi Minh City (Saigon). Een heel eind van waar we eigenlijk wilden zijn. We accepteerden het maar en zijn een nacht in Saigon gebleven, waar we nog 2 Nederlandse meisjes ontmoet hebben waar we gezellig wat mee gegeten en gedronken hebben. De Nederlandse meisjes reisden heel zuidoost Azië door, alle landen gingen ze af. Ik werd er wel een klein beetje jaloers op dat zij echt alles te zien kregen, maar ze deden het op een heel andere manier als dat wij dat doen, waardoor de jaloezie iets minder werd. Ze reisden echt zonder risico’s te nemen en gingen telkens voor de meest toeristische plekken ook omdat ze beidden geen Aziatisch eten aten en dus telkens op zoek moesten naar restaurants met westers eten. Een beetje saai dus, en wat is nou een reis zonder risico’s.. De volgende dag zijn we in een mini van naar Can Tho gegaan in de Mekong Delta. Een van de vreemde dingen die me opgevallen is aan de Mekong Delta is dat bij veel huizen in de achtertuin een aantal graven zijn. Blijkbaar wordt overleden familie gewoon in de achtertuin begraven.
We zijn direct de volgende ochtend om 5.30 in een klein bootje met een Vietnamees vrouwtje naar de floating markets gegaan, waar Can Tho om bekend staat. Omdat het op dat moment nog donker was heb ik er niet echt rekening mee gehouden om me in te smeren met zonnebrand crème en ben hierdoor verschrikkelijk verbrand die dag… Maar wel eindelijk zon dus!
’s Middags hebben we een motorcycle gehuurd en hebben we beide een kleine rugzak ingepakt om 3 dagen de Mekong Delta te verkennen. Het verkeer in Can Tho was echt gekkenhuis. Ik ben best een beetje trots op mezelf dat ik met mijn rijangst ons toch veilig naar onze eerste bestemming heb weten te rijden. Wat is het druk op de weg in Vietnam! Alles lijkt wat door elkaar te rijden, soms haalde een tegenliggende bus zomaar iemand in waardoor hij recht op ons af reed en we hem nog maar net konden ontwijken. Het eerste kwartier vond ik het echt dood eng, maar daarna alleen maar super leuk, heerlijk om op 2 wielen te rijden. En met zijn 2en op 1 motor is toch een stuk gezelliger want we konden gewoon lekker door praten. Het verkeer begon ook wat te wennen, alles is hier misschien wel veel drukker en chaotischer, maar iedereen houd elkaar goed in de gaten. De enige regel is eigenlijk gewoon proberen om tegen niemand aan te rijden. In Nederland zou het verkeer helemaal ontregelen al maakt iemand een vreemde manoeuvre, maar in Vietnam past iedereen zich er gewoon op aan.
De eerste nacht hebben we een ‘home-stay’gedaan. We hebben geslapen in een groot huis van een Vietnamese familie die op de bovenverdieping van hun huis een aantal slaapkamers gemaakt hebben voor toeristen. Het huis was in een heel klein dorpje in een prachtige omgeving.
De volgende dag zijn we voor de Aziatische look gegaan en hebben we mondkapjes gekocht, omdat op de motor je toch op een eind wel last krijgt van al die uitlaatgassen en stof in je gezicht. We hebben weer een flink eind afgelegd en hebben weer super veel gezien onderweg. De omgeving was heel mooi, wel vlak maar met veel rijstvelden.
De dag erna heb ik tegen Loes gezegd dat zij maar moest rijden omdat dat toch wel bij de Vietnam experience hoort, om door het drukke verkeer op een motor te zijn geweest. Na al zo’n groot stuk zelf te hebben gereden, had ik niet verwacht dat ik het achterop zitten ZO eng zou vinden. Het eerste deel achterop durfde ik zowat niet te bewegen zo eng. Na een tijdje was ik er gelukkig wat aan gewend en kon ik mooi foto’s en filmpjes maken van de omgeving. Ondertussen zijn we weer terug in het hotel, aan het bijkomen van onze motor tocht.
Wat we hebben gehoord van mede reizigers over dat Vietnamese zo onaardig zijn, hebben we zelf gelukkig nog maar weinig meegemaakt. De meeste mensen hier zijn juist heel aardig en begroeten je vrolijk op straat, ook de kinderen zijn allemaal heel lief en vinden het geweldig als ze een paar woordjes in Engels tegen je kunnen zeggen; “HELLOOOO WHAT IS YOUR NAAMMEEEE??” roepen ze regelmatig naar ons, heel schattig. Misschien dat er een groot verschil zit in hoe mensen zijn in Noord Vietnam en in Zuid Vietnam, we hebben natuurlijk het hele noorden overgeslagen omdat we anders te veel tijd kwijt zouden zijn aan reizen.
Morgen vertrekken we weer terug naar Ho Chi Minh City (Saigon) om daar de tét/ lunar new year te vieren. Ik ben echt benieuwd, dit is het grootste feest dat er is in Vietnam. Het is het chinese Nieuwjaar en tegelijk iedereens verjaardag er bij. Tijdens dit feest wordt iedereen een jaar ouder. In Hoi An hebben we al veel van de voorbereidingen kunnen zien, 10 dagen voor de Tét stonden er voor vele huizen en winkels een tafel vol met eten, sigaretten en een varkenshoofd. Dit om de overleden familieleden op te roepen om samen met hen de Tét te vieren. Verder zijn overal stalletjes die rood-goude versiering verkopen en zijn alle Vietnamesen bezig met huizen schoonmaken en nieuwe kleding kopen om helemaal klaar te zijn voor het grote feest. Ik heb me een beetje verdiept in hoe het feest in elkaar zit, en wat de do’s en dont’s zijn, dit zijn er echt héél veel.. De Vietnamesen zijn behoorlijk bijgelovig. Je mag bijvoorbeeld niet vloeken of slechte dingen zeggen tijdens de Tét, er wordt ‘lucky money’ aan kinderen gegeven, alles wat geleend is moet worden teruggebracht en schulden moeten worden afgelost, het huis mag niet geveegd worden anders veeg je misschien het geluk weg en er worden cadeaus aan elkaar gegeven, maar deze moeten wel van de juiste soort zijn. Er zijn ‘lucky-gifts’ en ‘unluky-gifts’. Een feest met veel regeltjes dus. Het feest duurt ook meerdere dagen. Ik ben echt heel benieuwd naar het feest, het wordt immers het jaar van de draak!!