Nog minder dan 2 weken en dan kom ik al weer terug naar Nederland. Iets wat me behoorlijk nerveus maakt af en toe. Ik heb er veel zin in om straks iedereen weer te zien en heb iedereen ook heel erg gemist, sommige personen in het bijzonder natuurlijk ;). Maar aan de andere kant kijk ik er echt erg tegen op, ik zou nog veel langer in Thailand willen blijven. We hebben veel gezien en gedaan, maar er zijn nog zó veel dingen die ik graag zou willen zien en doen.. Het reizen is ook gewoon zo heerlijk, zonder verplichtingen en mensen die iets van me verwachten. Als ik straks terug kom moet ik weer werk gaan zoeken, school zaken regelen en een huisje vinden.. Niet heel aantrekkelijk allemaal, maar ja dat hoort er bij. Ik heb deze keer trouwens geen foto’s bij mijn blog omdat ze bij gaatverweg.nl iets hebben veranderd waardoor ik maar 50 mb foto’s kan uploaden :S lekker dan.. Voor foto’s zullen jullie dus mijn facebook moeten bekijken ;)
De laatste keer dat ik een blog schreef was ik op Koh Phi Phi, waar we het heel leuk hebben gehad. Uiteindelijk hebben we toch nog een fundive gedaan, aan het begin ging het niet zo lekker want mijn BCD was lek en Loes haar regulator ging steeds over op free flow, wat eigenlijk betekend dat we hier door veel van onze zuurstof verspilden. Uiteindelijk heb ik de duikuitrusting van de divemaster gekregen en Loes een nieuwe tank zuurstof en zijn we toch nog het diepe in gegaan. De duik was heel mooi, prachtig koraal weer gezien en veel vissen met als hoogtepunt haaien en een zeeschildpad.
Verder hebben we op Koh Phi Phi nog een dagje gesnorkeld en een eiland tour gedaan. Het snorkelen was super, ook weer héél veel gezien, echt de moeite waard op phi phi. Ook de eilanden waren prachtig, op Phi Phi Leh zijn we naar het beroemde strand maya beach gegaan en later naar een lagoon waar het water ongelofelijk blauw was, in het echt nog blauwer dan op de foto’s!
Halverwege de week zijn we van onze bungalow verhuist naar een dorm room (20 mensen in 1 kamer). Dit was iets goedkoper, en veel gezelliger. De muren van de dorm room waren helemaal volgeschreven door mensen, allerlei grappige teksten, je kon je er zo een uur vermaken met alleen maar muren lezen. Toen we een Engelse jongen het woord swaffelen aangeleerd hadden, was ook dat ineens overal terug te lezen.
Op de laatste dag zijn Loes en ik naar het vieuwpoint van Koh Phi Phi gegaan, het was maar goed dat we ’s morgens vroeg gingen, het was echt a hell of a walk! En dat in die hitte. Eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht, waar we heel charmant met ons bezwete hoofd voor de foto hebben geposeerd. Boven op de top viel er ook goed te zien welke delen van Phi Phi erg te lijden hebben gehad onder de tsunami. Er wordt nog flink herbouwd.
Na een week op Phi Phi zijn we doorgegaan naar Koh Lanta, samen met de Engelse jongen die we in de dorm hebben leren kennen. Alles op Koh Lanta is weer heel anders, bizar hoe ieder eiland hier zo verschild. In tegenstelling tot Phi Phi waren hier wel veel wegen en reden er dus ook weer auto’s en motorcycles. Verder is de sfeer hier super relaxed, met een reden want in iedere bar wordt geblowd en bij sommige kan je ook weer mushroom shakes etc. kopen. Het guesthouse waar wij verbleven was ook echt het toppunt van relaxed. Heel lekker na koh phi phi, waar je de dag van te voren al aan moet geven of je nog een nacht wil blijven. Hier was het meer als je gaat, kun je gaan. Ook werd er 1 maaltijd gekookt, en als je mee wilde eten werd dat in een grote groep gedaan, familie stijl. Koh Lanta is ook veel goedkoper, 1 nacht op koh phi phi is 3 nachten op Lanta.
Het eerste wat ik wilde doen zodra we op Lanta aankwamen was een motorcycle huren. De wegen waren hier super en het eiland groot dus ik voelde het al gelijk kriebelen. Dit hebben we direct de volgende dag gedaan dus, ik zelf rondrijden en Loes achterop kaart lezen en foto’s maken, wat een teamwork! We zijn het hele eiland rondgereden en kan eigenlijk niet zo goed beschrijven waarom, maar het eiland is heel vreemd, er hangt gewoon een raar sfeertje, maar wel super gezellig en relaxed. Alles gaat gewoon heel rustig aan hier. Ook zijn we echt de meest vreemde bordjes langs de weg tegen gekomen; “get magic tattoo!” “we have big party tonight, and mushrooms!” “we believe in Buddha!” “good place for little money people!” dat soort dingen.
‘s avonds hebben we een poging tot uitgaan gedaan. We hebben hard ons best gedaan, maar op Lanta wordt niet echt gefeest. Loes heeft nog wel even gedanst met een brutaal Thais jongentje, die haar telkens aan haar arm mee trok de dansvloer op en deed alsof hij sigaretjes aan het roken was.
De volgende dag zijn we naar een grot gegaan, waar we een tourtje kregen van een Thai die geen woord Engels sprak. Verder was de grot wel oke, het was helemaal donker dus we hadden onze zaklantaarn hard nodig. Ook was er een deel waar je echt op je buik door heen moest schuiven, gelukkig hebben we geen claustrofobie en mochten onze kleren vies worden. In de grot ook weer enge beesten gezien, er zaten veel spinnen, en behoorlijk groot ook! En vleermuizen gezien, dat was wel heel leuk.
Omdat we nog niet genoeg hadden van grotten, zijn we de dag er op naar de emerald cave gegaan. Deze grot staat onder water en kan je dus alleen zwemmend in. Ik had verwacht dat het maar een klein stukje door het donker zou zijn, maar het was eigenlijk een vrij lang stuk zwemmen nog, en de grot was vol met toeristen. We zwommen dus door een smalle grot, vol met toeristen, vooral Aziaten die niet konden zwemmen. Er hing ook echt een heel vieze geur in de grot. Aan het einde van de tunnel, kwamen we bij een strandje dat alleen bereikbaar is via die grot. Het strand was afgesloten door hoge rotsen, echt een bijzondere ervaring.
Na Koh Lanta zijn Loes en ik uit elkaar gegaan. Loes heeft in Laos en later weer in Vietnam een Ierse jongen leren kennen, die speciaal om haar nog eens te zien, naar Thailand is gevlogen. Omdat ik niet zo’n zin had om een 5de wiel te zijn en ook omdat ik liever niet naar Phuket wilde, ben ik nog een nachtje op Koh Lanta gebleven en besloten om nog een week vrijwilligerswerk te doen bij TCDF (waar ik al eerder twee weken geweest ben). Mijn laatste avond op Koh Lanta was iets uit de hand gelopen, ik was samen met iemand uit het guesthouse naar een ander strand gereden om daar het onweer te bekijken. Hier na zijn we nog naar een barretje gegaan en later heb ik nog bij een aantal Zweedse mensen gezeten en met hen een borreltje gedronken. De volgende ochtend heb ik me verslapen en de eerste ferry gemist… Hier door was ik al 2 uur te laat op mijn planning. Alsof dat nog niet genoeg was ging de bus die ik hebben moest kapot en moest ik tot 17.00 wachten op een andere bus. De bus ging naar Ranong, niet naar Pak Song waar ik heen moest, toen heb ik me af laten zetten bij een kruispunt in de hoop dat ik verder kon gaan liften. Helaas reden er om 21.30 al niet zo veel auto’s meer. Gelukkig zag een Thaise vrouw me staan, ze was onderweg naar Bangkok maar wilde me wel naar TCDF brengen, ze heeft me echt voor de deur afgezet, super lief.
Nu dus weer terug in Pak Song, het is heel leuk om te zien wat er in de tussentijd allemaal gebeurd is, projectjes waar ik aan gewerkt had in November die nu afgerond zijn. Er zijn nu ook veel meer groentetuinen in gebruik en god zij dank hebben ze de trap gerepareerd. Het is wel iets strenger geworden en een iets ander sfeertje, in November toen ik hier was sliepen we met zijn allen in een dorm room en zaten we ’s avonds met zijn allen bij het kampvuur muziek te maken en bier te drinken tot ongeveer 12 uur. Er zijn nu wat regels voor gekomen, er is een meisjes dorm en een jongens dorm, jongens mogen niet bij meisjes over de vloer komen en andersom. Verder moet het na 21.30 stil zijn, geen muziek, geen films en ook geen telefoontjes. Gisteravond werd ik gebeld om 1 uur ’s nachts, daar werd de volgende dag ook gelijk iets van gezegd.. De groep is natuurlijk ook heel anders, er zijn op het moment alleen maar meisjes, wat de sfeer erg anders maakt. Iedereen is evengoed wel heel aardig en ik kan het met iedereen vinden, maar het is gewoon anders.
Wel is het voordeel dat ik nu niet zo veel heimwee heb als de vorige keer. In November voelde ik me af en toe echt rot doordat ik mensen van thuis en Nederland miste. TCDF is ook echt zo afgelegen, midden in de jungle. Gelukkig kan ik er nu veel beter mee om gaan.
Mijn plan is nu om maandag naar Ranong te gaan, daar een motorcycle te huren en de stad en omgeving te verkennen. Hier na zie ik Loes weer, ik weet nog niet precies wanneer, maar dan gaan we naar Koh Payam en Koh Chang. Hier na zit het er op en gaan we naar Bangkok voor de laatste keer! Ik wordt er zo zenuwachtig van als ik daar aan denk, Thailand voelt echt een beetje als thuis tegenwoordig, Nederland wordt vast een vreselijke cultuurshock! Gelukkig heb ik straks genoeg vrije tijd om er aan te wennen.