In Bangkok hebben we een guesthouse gezocht aan de Khao San Road, omdat ik wist dat daar heel veel guesthouses zaten en we dus niet heel lang zouden hoeven te zoeken met onze zware backpacks. Toen we zaterdag ochtend aankwamen om 8.00 ’s morgens was het aardig rustig in de straat, al zaten er nog wel een aantal mensen (of alweer?) op terrasjes voor kroegen. ’s Middags werd het al wat luidruchtiger op straat en draaide iedere kroeg eigen muziek waardoor alles een beetje door elkaar heen klonk. ’s Avonds werd de volumeknop omhoog gedraaid en was het overal eigenlijk feest. De straat veranderde in een chaos van marktstalletjes, terrasjes, neonlichten en mensen die door elkaar heen liepen. Het was zaterdag avond dus we waren van plan om uit te gaan, maar na 2 biertjes waren Loes en ik al weer kapot omdat we in de bus niet geslapen hadden vanuit Chiang Rai. Toen zijn we dus naar bed gegaan. Zelfs met die herrie op straat zijn we toch in slaap gevallen en werden zondag aardig fit wakker rond 12.00. We wilden graag iets actiefs doen en besloten een fietstocht te doen door Bangkok. We zijn zo snel mogelijk onder de douche gesprongen en aangekleed omdat we nog mee wilden doen met de tocht van 13.00. We waren een beetje te laat en kwamen pas om 13.00 aan op de plek waar je je kan opgeven voor de fietstochten, maar we konden gewoon nog meedoen. Ze nemen het hier niet zo nauw met de tijd denk ik want de tocht begon uiteindelijk ook pas rond 13.30.
Het fietsen was echt heel leuk, we gingen door Chinatown, en dan echt de kleine straatjes waar je normaal nooit langs loopt, soms leek het ook een beetje of we door mensen hun tuin of huis reden. Het is een beetje moeilijk om uit te leggen hoe het is om door Bangkok te fietsen, maar ik raad het iedereen aan om te doen als je er ooit bent. Door de overstromingen moesten we ook een aantal keer door water fietsen, wat best raar was omdat je de grond niet kon zien, en de wegen zijn ook in Bangkok niet altijd even goed, dus het was echt oppassen om niet om te vallen.
Na de fietstocht kregen we ook een boottocht, wat ook echt de moeite waard was. Bangkok wordt niet voor niets het Venetië van Azië genoemd. We vaarden door heel armoedige wijken ook, er werd me verteld dat dit nog lang niet het ergste was, maar ik vond het nu al echt moeilijk om voor te stellen dat mensen zo kunnen leven. Sommige huizen leken even snel in elkaar getimmerd te zijn met een paar planken, en daar wonen dan mensen. De tourguide vertelde ook dat veel mensen in Bangkok 7 dagen per week werken, van ’s morgens tot ’s avonds en als huis alleen 1 kamer met een bed hebben, omdat ze verder op straat eten en leven. Veel mensen hebben dus ook geen eigen keuken. Gelukkig kan je in Bangkok op ieder deel van de dag en in iedere straat wel eten krijgen.
’s Avonds zijn we naar de bioscoop gegaan. De bios was op de 9de verdieping van het grootste winkelcentrum van Bangkok; Central World Plaza. We zijn naar paranormal activity 3 geweest. De film zou om 21.30 beginnen, dus om 21.00 waren we er al om ons kaartje te kopen, en om 21.15 zaten we in de bios. Het was een beetje raar want er was nog helemaal niemand, de lichten waren ook uit en er werden geen trailers o.i.d gedraaid op het scherm. We vroegen ons ook echt af of we wel goed zaten aangezien er om 21.30 nog steeds niemand was, en de film ook maar niet begon. Zo rond 21.35 kwamen er 2 mensen binnen, 5 minuten later nog een aantal mensen, de film begon pas 21.50. De bioscoop was echt heel relaxed, de stoelen konden lekker naar achter en alles zag er super mooi uit. Het was alleen erg rustig, we hadden bijna de bios voor onszelf.
Na de film wilden Loes en ik nog uit gaan, we hadden van te voren al een paar clubs opgezocht waar we heen wilden, maar de taxichauffeur wist blijkbaar niet welke we bedoelden en bracht ons naar een andere; club bossy. Het was een beetje ongemakkelijk want we zagen al wel dat het niet ons ding was, aan de mensen die naar binnen liepen, maar we waren er nu toch en zijn dus maar naar binnen gegaan. Het was ook inderdaad niet ons soort club. Er waren vooral mannen binnen en Thaise meisjes in weinig kleren, omdat het niet zo gezellig was en de mannen een beetje eng waren zijn we na ons gratis drankje de club uitgegaan en hebben we weer een taxi gezocht. Dit was gelukkig een goed engels sprekende taxichauffeur (erg zeldzaam) die ons vertelde dat de club waar wij heen wilden binnen een half uur dicht ging en dat we beter naar Insomnia konden gaan omdat dat leuk was en de hele nacht open. Daar hebben we ons toen maar heen laten brengen, en het was inderdaad een stuk leuker. Het was een stuk groter en mooier, en de mensen zagen er wat normaler uit. Wel heel veel Aziaten en Indische mannen en dan voel je als westers meisje toch snel wat awkward in zo’n club, maar gelukkig waren de mensen hier super aardig, we waren nog maar net binnen en toen vroeg een meisje al aan me waar ik vandaan kwam en hoe ik heette en vroeg of we bij haar en haar vriendinnen aan de tafel wilden komen staan. Hier in Thailand staan in clubs overal tafels, mensen krijgen dan aan het begin van de avond een tafel, je hoeft dan niet naar de bar te gaan om een drankje te bestellen maar dit wordt naar je toegebracht. Mensen kopen hier ook eigenlijk nooit losse drankjes, maar aan het begin van de avond een fles drank en verder blikjes fris zodat ze de hele avond zelf drankjes kunnen mengen. Deze fles laten ze gewoon de hele avond op hun eigen tafel staan, je kan gerust even weg lopen bij je tafel en gaan dansen zonder dat je bang hoeft te zijn dat iemand iets raars doet met je drinken. De hele nacht hebben we bij de meisjes die ons hadden uitgenodigd gestaan en het was super gezellig, topavondje gehad in Bangkok.
In de club hebben we ook nog een aantal gezellige Amerikanen ontmoet, die in het Lebua hotel sliepen. Voor de mensen die the hangover 2 hebben gezien, dat is dus opgenomen in dat hotel. Ze vroegen of we zin hadden om gezellig langskwamen omdat je vanaf het hotel een flink deel van Bangkok kan zien. Hier zeiden we natuurlijk geen nee tegen. Het uitzicht vanaf het balkon was inderdaad fantastisch, echt ongelofelijk om zo hoog te staan en de stad zo mooi te kunnen zien. Het waren vast rijke Amerikanen want ze hadden een heel luxe kamer, met ieder eigen slaapkamer, flinke huiskamer er bij etc. Mooi om eens zo’n hotel van binnen te zien, al voelde het wel raar om daar te lopen na een avond stappen.
Uitzicht vanaf het balkon
De volgende dag waren we behoorlijk moe, we waren ook pas rond 07.00 ’s morgens thuis, en hebben dus vooral veel geslapen die dag. Rond 20.00 zijn we weer naar Central World Plaza gegaan om te shoppen. Alles was super duur, maar gelukkig was er ook een forever 21, waar je echt veel te veel leuke spullen kan kopen. De verleiding was erg groot om allemaal kleding mee te nemen, maar heb het toch maar bij een paar kettinkjes en een panty gelaten. Al die kleding heb ik straks niet nodig bij het vrijwilligerswerk want daar moeten we in de tuin werken.. ’S avonds zijn we ook weer naar de bioscoop gegaan, deze keer zijn we lekker laat gegaan zodat we precies op tijd kwamen voor de film. De film die we keken was killer elite. Hier na had ik eigenlijk wel weer zin om uit te gaan, omdat de vorige avond zo leuk was, maar we hebben toch maar besloten om te gaan slapen, omdat we de volgende dag om 11.30 moesten uitchecken.
’s Middags hebben we een Thais telefoonkaartje gekocht, m’n telefoonnummer is nu: 082-682-3624. Bellen hier in Thailand is echt super goedkoop, 1 Senang per seconde, dat is ongeveer 1 cent per minuut. Volgens de verkoper was naar Nederland bellen ook heel goedkoop, maar of dat zo is betwijfelen we nu wel een beetje aangezien Loes na 7 minuten bellen al door haar beltegoed heen was… Ook internetten wil me nog niet echt lukken met dit kaartje.
’s Avonds hebben we de bus naar Ranong genomen, we dachten alles helemaal goed uitgezocht te hebben, maar toen we bij het busstation aankwamen bleek deze gesloten te zijn (waarschijnlijk vanwege overstromingen). Gelukkig was er gelijk een aardig Thais meisje dat ons te hulp schoot, zij moest toevallig ook naar het zuiden met een bus en wist ons te vertellen naar welk busstation we nu moesten en wilde ook wel een taxi met ons delen. Eerst vertrouwden we het niet zo omdat volgens de website het enige station met een bus naar Ranong dat busstation was dat nu gesloten is, maar we konden weinig anders en zijn dus maar mee gegaan. Gelukkig had ze de waarheid gesproken ( je weet het maar nooit met al die oplichters hier in Bangkok) en we konden zo een buskaartje kopen.
In Ranong hebben we een paar uur gewacht en zijn we om 10.00 ’s morgens met de bus naar Paksong gegaan. In Paksong werden we door 2 Thaise mannen, die geen Engels spraken opgehaald op de moter. We moesten met onze grote rugtassen achterop, zonder helm, in de stromende regen. Ik was best bang dus op die moter, maarja kon weinig anders dan mee gaan. Gelukkig zijn we zonder kleerscheuren aangekomen. De special school waar we het Eco & Kids project gaan doen (Thai Child Development Foundation) ligt midden in de jungle. Echt een behoorlijk verschil met Bangkok dus, maar wel heel fijn om hier te zijn in de natuur. Alles ziet er heel mooi uit, de dormitory room is heel mooi en ook de bungalows en restaurant ziet er mooi uit. Er wordt hier erg veel door de vrjiwilligers gedaan, de school en restaurant zijn zelfvoorzienend, vrijwilligers werken in de (groente) tuinen en bouwen de bungalows, straatjes etc. Op zaterdag en zondag doen we activiteiten met de kinderen. We hebben de meeste andere vrijwilligers al ontmoet, heel aardige mensen. Allemaal verschillend met hun eigen dingen en ervaringen, ook uit verschillende landen, dus erg interessant. Op maandag en dinsdag zijn we vrij, er zijn best wat dingen te doen hier, er is hier een hotspring (nummer 3 van de wereld volgens een local) ook kan je verschillende cursussen volgen en naar nabijgelegen eilanden of stranden. Maar voor we naar de eilanden gaan hoop ik dat het weer iets beter wordt. Vandaag heeft het de hele dag hard geregend waardoor er hier veel modder ligt. In het zuiden schijnt het ook echt te stormen, hier valt dat gelukkig nog wel mee.
Het dorpje waar we dit project doen is heel klein en afgelegen, hier is dus ook geen internet, daarvoor moet ik naar een internet café in een ander dorp, maar ik zal jullie op de hoogte proberen te houden!
Dit verhaal heb ik woensdag al geschreven, maar had nog geen kans gezien om het online te zetten.. Mn telefoonkaartje werkt hier niet, het is blijkbaar zo afgelegen dat ik zelfs met een thaise telefoonkaart geen ontvangst kan krijgen.. verder is het internet hier erg langzaam en ik moet er voor betalen, dus heb maar een paar fotos geupload.. De meeste staan op mijn facebook, de restt zal ik er maandag of dinsdag of een andere dag dat ik ergens wifi heb op zetten. Het weer hier in Paksong is prima, het regent wel vaak maar naar horen zeggen wordt dat minder. We zitten hier echt in het zuiden, vlak bij de kust. De rest schrijf ik een andere keer nog, over het vrijwilligerswerk etc. xxies aan iedereen!
